goapaat

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn goap hag al lostger kevrennek -aat (eus -a hag -at)

Verb

goapaat /ɡwaˈpɑːt/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : goapaet) (displegadur)

1. Ober goap
   • [...], hag ar zoudarded, hanter-vezo, her goapae hag her ruille a daoliou treid etouez an teil. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 77.)
   • [...] ; ha pa na zeue respont ebet, e stagas da c'hoapaat : [...]. — (Roparz Hemon, Gaovan hag an Den Gwer, 1949 kentañ emb. Embannadurioù Douar ar Yaouankiz (Al Liamm), eil emb. Levrioù Skol al Louarn (An Here), 1988, p. 14.)
   • Digarez da c'hoapaat a vezo kavet adarre. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 40.)
   • C'hwi a zo o c'hoapaat ac'hanon-me e-pad an deiz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 181.)

Gerioù heñvelster

• kanañ pouilh
• pikailhat
• pouilhañ

Deveradoù

• goapadenn
• goapaer
• goapaerezh
• goapaus

Troioù-lavar

• goapaat diwar-goust unan bennak : ober goap ouzh unan bennak

Troidigezhioù

• galleg : (se) moquer ^(fr)