goulennan
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
goulennan /ɡuˈlɛnːãn/
- Furm ar verb goulenn e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a hag ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :
- Herve. — Me, evel a ouzoc'h, ne c'houlennan ket gwelloc'h, met an Aotrou, ho tad, a lavar na zeskit netra ; [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 4.)
- Jilig. — Diês e kavan kenan gwelet pegen dizoare ez oar bet en ho kenver ha pardon a c'houlennan evit va c'henvroïz ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 8.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- — [...]; a-raok mervel avad, e c'houlennan ouzoc'h ma en em garfoc'h ho taou e-pad ho puhez, [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 3.)
- Ma c'houlennan eta diganeoc'h piv eo an desketañ en ti, [...]. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 9.)
- — Groñs e c'houlennan diganeoc'h mont kuit ac'hann, Aotrou ! emezañ. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 54.)