gouliañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn gouli hag al lostger -añ

Verb

gouliañ /ɡuˈliːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : gouliet) (displegadur)

1. Lakaat ur gouli, goulioù da zont war gorf unan bennak
   • — Gouliet a' teus anezhañ neuze, ma mab, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 17.)

Gerioù heñvelster

• gloazañ

Deveradoù

• gouliata
• gouliek
• goulier
• gouliez
• goulius

Troidigezhioù

• galleg : blesser ^(fr)
• galleg : former une plaie ^(fr)