gweli

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -i

Furm verb

gweli /ˈgɥeːli/

1. Furm ar verb gwelet/gwelout en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

« [...]. Ar pesk kenta a weli ganti, kemer anezañ. [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 135.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

« Digor warnomp hag e weli. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 37.)

Eno e weli anezañ a-geñver d'an ti-skol. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 200.)

Aze, er zan e weli ur wernienn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 207.)

Troidigezhioù

• galleg : (tu) verras ^(fr)