gwern
Gwelet ivez : Gwern |
Brezhoneg
- Testeniekaet en henvrezhoneg (guern, guaern).
- Meneget er C'hatolikon (guern).
- Da geñveriañ gant ar gerioù gwern(en) en kembraeg hag en kerneveureg, fearn en iwerzhoneg, uerna en galianeg.
- Anavezet evel anv-tiegezh : guern, guernic, Kervern. Gwelet ivez an anv gallek Verne.
Anv-kadarn 1
gwern /ˈɡwɛrn/ strollder (unanderenn gwernenn)
- Gwez uhel (Alnus). Kreskiñ a reont war glann ar stêrioù, al lennoù hag er geunioù.
- Ar gwern pa vez lezet dindan ar glav a zeu da vrukañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 68.)
Deveradoù
Troidigezhioù
Anv-kadarn 2
gwern /ˈɡwɛrn/ benel (liester gwernioù, gwerni)
- Peul uhel pe uheloc'h e prenn pe e metal. Delc'her a ra delezioù, gouelioù ha fardoù ur vag.
- Doanius stad un den lezet en donvoren ur vag ha n'eus enni na gwern, na stur, na gouel, na roeñv, na nadozenn-vor, na bevañs... SAAQ 89
- Gwevn e izili, Bilzig a grape gant ar wern beteg he beg ; [...]. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 107.)
- Hini sant Jozeb, eus Priel, ruz-tan hag aour, ken tev ha ken hir an troad anezhañ ha gwern ur gobar, a oa lorc'h ar barrez. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 52.)
- Ur wern gant funioù a-zistribilh a save, kosteziet, a-us d' ar mor. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 408.)
- [...] an houlennoù tost da lammat dreist d'ar wern vras. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 22.)
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troidigezhioù
Anv-kadarn 3
gwern /ˈɡwɛrn/ benel (liester gwernioù)
- Geun.
- <skouer>.
Troidigezhioù
- Ar pennad « gwern » e-barzh Wikipedia