hepmuiken
Brezhoneg
Adverb
hepmuiken /hepmɥiˈkẽːn/
- Adverb a verk e strishaer un niver, ur c'hementad (o toareañ un niver pegementiñ)
- Adverb a verk ur redi hag a denn d'ar ger a lakaer dirazañ (o toareañ un anv-kadarn)
- Tud int, va mabig paour, tud divadez hepmuiken. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 76.)
- — « [...]. Nann, nann, gaou eo kement-se, ha teodoù fall hepmuiken eo a lavar an dra-se. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 156.)
- Ar silvidigezh, pep tra pouezet mat, a dle bezañ hon labour vras, hor labour gentañ, hor labour heb mui ken. — (SAAQ, p. 138.)