hun

Brezhoneg

Etimologiezh

A gaver en henvrezhoneg (hun).

Meneget er C'hatolikon (hun).

Da dostaat ouzh ar gerioù hun en kembraeg, en kerneveureg, suan en iwerzhoneg.

Anv-kadarn

hun /ˈhỹːn/ gourel (liester : hunioù, hunoù)

1. Kousk.
   • A-greiz-holl, e-pad hon hun, e voemp kaset-digaset er vagon. — (Alan an Diuzet, Envorennou eur Prizoniad, Imp. H. Riou-Reuzé, Rennes, 1946, p. 19.)
2. Ober un hun : kousket ur pennad.
   • Ne oant ket e sell da c'hallout ober un hun hir, ken ankeniet ha ma 'z oant, an eil hag eben. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 49.)

• Naoned (Liger-Atlantel)

Deveradoù

• hunad
• hunadus
• hunañ

• hune
• hunegan
• huneour

• huner
• huniad
• huniñ

Gerioù kevrennek

• anhun
• hundi
• hunlec'h
• hunva
• hunvaleer

• hunvaleerezh
• hunvre
• hunvreachoù
• hunvreadell
• hunvreadenn

• hunvreal
• hunvreek
• hunvreer
• hunvreheñvel
• hunvreus

Troioù-lavar

• ober hun kreisteiz

Troidigezhioù

• galleg : sommeil ^(fr)
• kembraeg : hun ^(cy) , cwsg ^(cy)

• kerneveureg : hun ^(kw)
• saozneg : sleep ^(en)

Norvegeg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Raganv-gour

hun /Distagadur ?/

1. Hi.
   • Hvordan er hun? Penaos eo-hi?
   • Hun synger. Hi 'gan.