ijinañ
Brezhoneg
- Savet diwar an anv-kadarn ijin hag al lostger -añ.
Verb
ijinañ /iˈʒĩːnã/ verb kreñv eeun (displegadur)
- Krouiñ un dra bennak nevez.
- ..., o ijinañ louzeier sebezus evit ar saout, ... — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 21.)
- Ijinet en doa un displegadur nevez evit ar verb ober, ... — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 11.)
- ..., a ouie seniñ n'eus forzh petore benveg ijinet er bed-mañ. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 37.)
- Soñjal ober.
- Kompren e-barzh.
- Sevel un istor en e spered.
- N'eo kement-se, a dra sur, nemet ficherezh, ijinet gant faltazi ar skrivagner, da vravaat e skrid plijus-tre a-hend-all. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 37.)
- ... ; tud zo n'ouzont ket petra ijinañ ken evit en em lakaat droch. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, p. 23.)
- Dumbledore a soñjo hon eus ijinet an istor-se da lakaat anezhañ er-maez. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 255.)