kalkenniñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus kalkenn hag -iñ.

Verb

kalkenniñ /kalˈkɛnːĩ/ verb gwan (anv-gwan-verb : kalkennet) (displegadur)

1. Talmañ ; lammat, tosiñ (diwar-benn ar galon)
   • Me, pa evan kafe, a gomans ma c'halon da galkenniñ ken e soñj din e vez tond er-mêz dre ma genou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 17.)
   • Evel ( m' )am-bez evet kafe kreñv e komañs ma c'halon da galkenniñ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 192.)
2. (Dre astenn-ster) Dornañ .
   • An hini bihan a galkenne an hini bras diouzh e washañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 25.)
3. (Dre astenn-ster) Distagañ komzoù feuls pe hudur (diwar-benn an dud vezv)

Stummoù all

• kalkennañ

Gerioù heñvelster

• bazhata
• dornañ
• dotuañ
• lorgnañ
• tosañ

Troidigezhioù

• galleg : battre ^(fr)
• galleg : dire des injures ^(fr) (sous l'influence de l'ivresse)