bazhata

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn bazh hag al lostger kevrennek -ata (diwar -at hag -a).

Verb

Kemmadur	Furm
hep	bazhata
dre vlotaat	vazhata
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	pazhata
amreizh	vazhata

bazhata /ba.ˈza.tːa/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : bazhataet) (displegadur)

1. Reiñ taolioù bazh da unan bennak, evit kastizañ anezhañ peurvuiañ.
   • Degouezhet er porzh, e komeras ur grennenn, ha setu-eñ da vazhata ar c'hure, ha start : [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 202.)
2. (Dre astenn-ster) Skeiñ taolioù pounner gant unan bennak.
   • Hag heñ tapout krog e Baskig, ha bazata anezañ ken a strinke ar gwad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 47.)
   • Kaer am-bez bazata anezañ, van ebed na ra. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 25.)
3. (Pemdez) Faezhañ unan bennak penn-da-benn.

Gerioù heñvelster

• dotuañ
• pilat

Deveradoù

• bazhataer
• bazhataerez
• bazhataerezh
• en em vazhata

Troidigezhioù

• galleg : bastonner ^(fr) , bâtonner ^(fr) , rosser ^(fr)