kevre

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet e henvrezhoneg (comre(g)).

Da geñveriañ gant ar gerioù cyfrwy « dibr » e kembraeg, kevren « kevre, ere » e kerneveureg ha cuibhreach « louan, lêrenn » e skoseg.

Deuet eus ar ger keltiek *kom-rigā, deveret eus ar verb *rig-o- « eren, kevreañ » (en deus roet con·rig « liammañ, erenañ » e heniwerzhoneg) a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *(H)reiǵ- a gaver er gerioù rigēre e latin. Kar d'ar gerioù ere, c'hoari.

Anv-kadarn

kevre /ˈkevre/ gourel (liester : kevreoù)

1. Liamm a dalvez da stagañ traoù a-stroll ; ere, stag
   • Ar yez brezonek dle bea eur c'hevre evit staga au holl vretoned an eilh ouz egile. — (Erwan Berthou, Trouz ar Zunvez, La Résistance, 22 Here 1904, p. 1e.)
   • Gwelet a ret eta a zo er Gorsedd tud a bep stad hag holl int stag an eil ouz egile gant eur c'hevre krenv vel dir : ar garante-vro. — (Erwan Berthou, Prezegen an Drouiz-Veur Berthou (Kaledvoulc'h), Ar Bobl, 7 Eost 1912, p. 1b.)
2. (dre skeudenn-lavar) Unvaniezh tud dezhe ur pal resis (diwar-benn an dud)
   • An " tri gevre " hag an " tri emgleo " a zo gwall risket da vond en brezel ive, mar sao krog etre Aotrich ha Serbi. — (Ar brezel zo straket, 1 Eost 1914, p. b.)
   • Ar breuriezou am eus hanvet d'eoc'h aze n'int ket chapeliou serret, na breuriezou-kuz. [...]. Bez' int eur c'hevre da zastum an holl Vretoned en eur fagoden vras-vras hag a chomo en he zav en despet d'ar wall-amzer. — (Jules Gros, War-Sao, Bretoned ! - VI, Mouez ar Vro, 22 Du 1919, p. 1b.)
   • Eun den brudet du-hont, ar beleg-meur Hanna, rener ar C'hevre Presbyterian, an euz roet da c'houzout e vije lawen ar Brotestanted da ober ar peoc'h war ar poent-ma : [...] — (Taldir, EN ERIN - Ar bec'h diwar benn ar iez, Le Consortium Breton, C'hwevrer 1927, p. 103.)

Deveradoù

• kevread
• kevreadel
• kevreañ

Troioù-lavar

• bezañ o nezañ e gevre

Troidigezhioù

• galleg : lien ^(fr)
• galleg : ligue ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :