klevis

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar klev-, pennrann ar verb klevet pe klevout, hag an dibenn-ger -is.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	klevis
dre vlotaat	glevis
dre c'hwezhañ	c'hlevis
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

klevis /ˈkleː.vis/

Furm ar verb klevet/klevout e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ

Hep kemmadur :

A-benn eun nebeudik e kleviz anezho o vont kuit, mez da beleac'h ez eant? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 30.)

Bep un tamm e klevis komz eus ar c'horriged ha paotred ar sabad, [...]. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 174.)

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :

Edon erru er meaz pa gleviz tud o tont, enn eur gaozeal, var an hent braz, a-hed bali maner Keraouell. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 24.)

EGISTES. — Ankounac'haet ac'h eus e pignas dirazout war vourzh ul lestr estren ha zoken ar c'homzoù a glevis digantañ kent ne savas ar ouel. — (Jarl Priel, Nag a Wad, Al Liamm niv. 112, Gwengolo-Here 1965, p. 313.)

Stummoù rannyezhel

klevjon

Troidigezhioù

galleg : (j')entendis ^(fr) ; (je) perçus ^(fr) , sentis ^(fr) (odeur)