kouign

Brezhoneg

Anv-kadarn

kouign /ˈkwĩɲ/ benel (liester : kouignoù)

1. Meuz graet gant toaz e stumm ur voul lakaet e go ha goude da boazhañ en ur forn.
   • Per en doa c'hoant da furcha beteg ar fons, abalamour da gaout eur gouign a bep seurt ; mes Kolaïg a viras outan, hag a lavaras d'ezan kemeret diwar c'horre ma karje, rak ne dea ket, evit eun dousenn hepken, da zirenka e banerad kouignou eus an nec'h d'an traon. — (Lan Inizan, Toull al Lakez, Brest-Kemper, 1878, Kemper, 1930, p. 13.)

Deveradoù

• kouign-amann
• kouign-erc'h

Troienn

• bezañ e gouign e go
• reiñ e gouign da un den : reiñ e sac'h da un den, reiñ ur c'habestr