kren
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar kren-, pennrann ar verb krenañ, hep dibenn-ger.
Anv-kadarn
kren /ˈkrẽːn/
- Fiñv bihan rannoù eus ar c'horf (izili dreist-holl) gant ar yenijenn pe an aon.
- Bezañ war gren : krenañ.
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | kren |
| dre vlotaat | gren |
| amreizh | digemm |
kren /ˈkrẽːn/
- 1. Furm ar verb krenañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- Seul vui ma tosta outi seul vuioc'h e kren : soñjal a ra en nozvez diarok. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 24.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :
- « Henhont, ar c'habiten Kivoron, evitañ da vezañ ur bleiz-mor ha dispont dirak ar Saozon, a gren dirak e wreg ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 164.)
- 2. Furm ar verb krenañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
- Hep kemmadur :
- « Kren, paotr ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 119.)
