renk

Brezhoneg

Gwelet ivez : Renk

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

renk /Distagadur ?/ benel (liester : renkoù)

1. Stad er gevredigezh.
   • — [...]. An askol a zere beza e-touez bokedou ar jardin, tost evel ma tere ouz eur pilhaouer truilhennek azeza e-touez an duchentil kaer ouz taol ar roue, pe c'hoaz e giz m'eman renk al lostek Paolig e-touez êlez sentus Baradoz Doue. [...]. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 19.)
2. bezañ a renk uhel, a renk izel, a bep renk

   • Jilig. − [...]. Evidon-me ne gredan ket e c'hellfed anaout ac'hanoc'h, rak doare eur vaouez a renk uhel ho peus evelse ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 39.)

   • ...tud a bep seurt hag a bep renk... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 5.)
3. en droienn en renk
   • bezañ, mont en renk
   • sevel en renk : uhelaat e renk er gevredigezh

   • C'hoant an nevoa da gaout pep tra evitan e-unan: an arc'hant, da brenan dilhad kaer, hag ar c'hi ive, evit bean stummet brao, ha sevel en renk, mar gallje. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 2.)

4. bezañ, mont a-renk
   • Ker buan ar zoudarded a ioa a renk, a-hed ar c'hleuz, var an hent braz. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 183.)
5. renk-oc'h-renk : renk-ouzh-renk
   • Ma ne oa ket par dezhañ da lakaat ar re yaouank da gerzhout renk-oc'h-renk, ne oa ket gwall ampart war ar brezhoneg, daoust d'al levrioù niverus en devoa prenet evit e studiañ. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 117.)
6. bezañ en e renk : el lec'h dleet d'un den er gevredigezh
   • [...]. — C'hwi a vezo da gentañ ha me da eil hag en hent-se e vezin em renk. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 56.)

Troioù-lavar

• a-renk
• a bep renk
• diouzh renk
• kaout renk
• tud a renk

-troiennoù verb:

• (mont) war ar renk
• ober e renkoù

Furm verb

Eus renkout (gwelout ivez rankout).

renk /ˈrẽŋk/

1. Furm ar verb renkout en trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ'.'
   • Dibaot eo an ostizien vat ; nemet muioc'h a se a verit o deus ar re a zo urzh gante, hag a chom hep ober gaou, o werzhañ o zraoù re ger, pe o werzhañ traoù re fall d'an dud a renk ober o diskenn en o zi pe o reiñ da evañ d'ar re ha n'o deus dija evet nemet re. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 370.)

Anagramoù

• kren