liammañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn liamm hag al lostger -añ

Verb

liammañ /liˈãːmã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : liammet) (displegadur)

1. Stagañ, strobañ war-bouez ul liamm pe liammoù
   • Gant va fenn skuizh, divarrek da liammañ ar fedoù, [...]. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 65.)
2. Delc'her un dra bennak stag (diwar-benn an ereoù)
   • — Soudarded kalounek ! Liamma he daouarn da eur vaouez ! Aoun hoc'h euz ? Rak petra ? Rak eur vaouez ? Alo-ta, mezuz e vo evit soudarded !... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 79.)

Gerioù kevrennek

• adliammañ
• diliammañ
• peurliammañ

Troidigezhioù

• galleg : attacher ^(fr) , lier ^(fr)