diliammañ
Brezhoneg
Verb
diliammañ /diliˈãmːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : diliammet) (displegadur)
- Lemel ul liamm bennak (diwar unan bennak, un dra bennak)
- Ha Seven da ziliamma e vreur ha da bokat d'ezañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 37.)
- Dizober (diwar-benn ar skoulmoù).
- (dre skeudenn-lavar) Tennañ (unan bennak) diouzh dalc'h (un dra bennak)
- diliammañ e yalc'h : dispign arc'hant
- Pe marteze c'hoaz ez eus deut eun nevezenti, eur c'helou mat bennak betek ennan hag a ra d'ezan diliamma e yalc'h. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 14.)