mankout

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar mank hag -out.

Verb

mankout /ˈmãŋkut/ pe mankañ (anv-gwan-verb : manket) (displegadur)

1. bezañ diouer a draoù pe a dud, bezañ diank tra pe dra:
   • Beleien a vank! — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 7.)
   • "0-0 ! Goneri ! N'eo ket liñselioù a vank amañ ! Amañ zo peadra da lieniñ kant korf marv ! Deus da welet !" — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 68.)
   • « .... hag amañ n'eo ket al labour eo a vank. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 38.)
2. c'hwitout war un dra bennak
   • ... me oar vat, mammig kozh, ne youlfet ket ober din mankout un dimeziñ ker kaer evit teir barvenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 39.)
3. mankout un dra en udb
   • Ar pres-mañ a vank eun ibil ennañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 220.)
4. mankout un dra da un den:
   • Ne vanke dezhe nag arc’hant na dilhad kaer, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 247.)
   • Chom ganin da vevel ha ne vanko netra dit amañ — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 13.)
   • Unan a vanke din da echuiñ ma zeir dousenn, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 137.)
   • Un toullad mein-glas a vanke dezhañ da beurdeiñ an ti . — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 222.)
   • Netra ne vank dezhi, SB I/2
   • Kentoh e vanko kontelleged el Leo evid butun din-me. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 38.)
   • Me ne vank netra ebet din, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 337.)
   • Hennezh ne vank ket a arc’hant dezhañ, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 337.)
   • Bremañ pa arruo an nevez-amzer ne vanko ket a labour deom. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 375.)
   • mankout ul loaiad da unan bennak : bezañ berr e spered.
5. bezañ manket
   • Manket oc'h avat, eme C'hwevrer! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 21.)
   • Manket on, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 71.)
6. mankout war un dra : c'hwitout war un dra
   • Ne vankin ket war e saout ha war e gezeg, SBI 2/224
   • ... mar gwelan al laer ne vankin ket warnañ, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
   • Hounnezh he deus tri mab, paotred an terruplañ, ha ne vankfont ket war ho puhez, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 22.)
   • A-benn ma vank ur bugel war e goan e rank bezañ skuizh, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 433.)
7. mankout kalon un den
   • Honnezh a vank he c’halon dezhi a-greiz-toud, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 337.)
8. mankout an douar (dindan un den)
   • - An Ankou ne laoska ken an neb en deve tapet, hag, evel e vank an douar drekout pep kammed, an amzer dremenet ne deu ken ive. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 54.)
9. mankout da ober un dra

Krennlavaroù

• N'eo ket digarez A vank d'an didalvez.
• An hini a vez war ar bern ne vank mann ebet dezhañ, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 42.)

Troioù-lavar

• ne vank nemet

Troidigezhioù

• galleg : manquer ^(fr)