mar dout

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar stagell isurzhiañ mar, d- hag out, furm displeget ar verb bezañ en eil gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.

mar dout

1. Ma'z out
   • Mar dout' mut, kef an ifern, bremañ e tivudi; .... — (LE, p. 2817.)
   • — Mar dout spez va c'hoar, eme Herri, deut d'am c'herc'hat da vont d'he c'haout, deut mad ra vezi ! Hast affo digas ar maro d'in ! — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 19.)
   • Hag hi : « D' it e vezin, mar dout gouest da anavezout ac'hanoun e-touez ar re-all ». — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 199.)

Doareoù-skrivañ all

• mard out

Gwelet ivez

• mar don, mar deo, mar domp, mar doc'h, mar dint, mar deus
• mard on, mard out, mard eo, mard omp, mard oc'h, mard int, mard eus

Troidigezhioù

• galleg : si ^(fr) (tu) es ^(fr)