mar deo

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar stagell isurzhiañ mar, d- hag eo, furm displeget ar verb bezañ e trede gour unan amzer-vremañ An doare-disklêriañ.

mar deo

1. Ma'z eo
   • » M'ar d-eo eur c'holl d'in-me,
     » D'ezhan e vo ive, — (G. Milin, Marvaillou grac'h-koz, Brest, 1867, p. 93.)
   • « [...] ; mar deo un den fall n'hon eus da ober nemet her lakaat etre daouarn ar re a zo karget da varn ar rumm dud-se. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 114.)
   • — E doare eman ho fuziliou, d'eomp ive-ta enn hent d'en em ganna gand hon tud, da vervel gant-ho, mar d'eo red. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 16.)
   • — Mat ! mat ! va zad. List an traou-ze, brema, ha bezomp laouen, mar deo gwir am beus klevet eo great ar peoc'h. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 34.)
   • Mar d'eo mad deoh, mad ! Ha ma n'eo ket, mad ive ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 332.)

Doareoù-skrivañ all

• mard eo

Gwelet ivez

• mar don, mar dout, mar domp, mar doc'h, mar dint, mar deus
• mard on, mard out, mard eo, mard omp, mard oc'h, mard int, mard eus

Troidigezhioù

• galleg : si ^(fr) (c')/(elle)/(il) est ^(fr)