marvje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar marv-, pennrann ar verb mervel, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

marvje /ˈmarvʒe/

1. Furm ar verb mervel e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

Eno, en ur glask an traoù da oferennañ, e kavjont un arched graet, me 'gred, evit kentañ hini a varvje e kêr, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 30.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle) mourrait ^(fr) , (il) mourrait ^(fr)