mont d'ar strad

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar verb mont, an araogenn da, ar ger-mell strizh ar hag an anv-kadarn strad.

Troienn verb

mont d'ar strad /Distagadur ?/

1. Gouelediñ.
   • Daoust din da c'houzout neuiñ, ez is d'ar strad, lonket gant ar mor. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 19.)
   • En em leuskel a reas da vonet d'ar strad evit lakaat ar bajaneg da ziskregiñ. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 62.)
2. Ober peñse.
   • Daou zervezh zo oa aet d'ar strad ar vag-vezhina Rouanez ar Mor, ur vag nevez ha bras gant daou skoubidou e bourzh. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 24.)
   • ..., ha den, nag ofiser na martolod ne chomas bev da ziskleriañ penaos, pelec'h ha pegoulz ez eas va lestr kentañ d'ar strad. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 112.)

Troiennoù heñvelster

• mont d'ar goueled

Troidigezhioù

(1)

• galleg : couler ^(fr)

(2)

• galleg : couler ^(fr) , faire naufrage ^(fr) , sombrer ^(fr)