nebeud

Gwelet ivez : nebeut

Brezhoneg

nebeud /ˈneːbøt/

1. (ral) un toullad :
   • Mes, a benn nebeud bloavezhioù, ar gouent-se ne oa mui bras a-walc’h evit lojañ ar re a deue da c’houlenn bezañ resevet enni. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 612.)
2. an nebeud :
   • Ur pallenn kolo blañsonet a servije dezhañ da wele e-pad an nebeud amzer a roe d’ar c’housked. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 460.)
   • Daoust da se, gant an nebeud a c'houvezemp, ec'h hunvreemp dija un avañtur vras war ar mor. — (Jozef ar Moal, lakaet e brezhoneg gant Loeiz Konk ha Paotr Jeg, Ar bara loued, Embann an Hirwaz, p. 22.)
3. un nebeud : un toullad (dirak anvioù lies)
4. nebeut
   • blaz ar re nebeut
   • pegen nebeut
5. nebeudig
6. nebeudik
7. nebeud a
   • nebeud a dra
   • nebeud a dud

Troienn

• a-benn nebeut
• a-nebeudoù
• kennebeut
• nebeudig
• nebeut-ha-nebeut
• war-vetek nebeut
• war-bouez nebeut

Deveradoù

• nebeutaat

Krennlavar

• An eil nebeud a gresk egile.