paei

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar pae-, pennrann ar verb paeañ, hag an dibenn-ger -i

Furm verb

paei /ˈpɛːi/

1. Furm ar verb paeañ en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Hep kemmadur :

— Ya 'vat, ha mat ac'h eus graet o tont, rak ma vije bet ret din mont d'az klask, az pije bet keuz. Deus ganen, ma paei ac'hanon. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 63.)

« Gwerza eur marc'h d' it ! klasker bara ! » eme Nik. « Ha penaos e paeï ? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 36.)

"Ac'hann ne vo pell e paei se din, kozh koele, ya, mab gast, ma am bo da groc'hen ; [...]." — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 102.)

Troidigezhioù

• galleg : (tu) paieras ^(fr)