pell-pell
Brezhoneg
Adverb
pell-pell /pɛlˈpɛlː/
- Pell-kenañ (lec'hiañ hag amzeriañ).
- -Lec'hiañ:
- Aet eo da balez he zad, pell-pell ac'hann ... . — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 158.)
- — Ec'h an bremañ da ober un dro pell-pell, ha ne zistroin ket d'ar gêr a-raok c'hwec'h miz. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 231.)
- [...], bevet en devoa e-pad pemp bloaz warn-ugent pell-pell eus e vro. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 9.)
- Pell-pell eus an douar e oamp 'ta, en derc'hent deiz kentañ bloaz, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 109.)
- -Amzeriañ:
- Dre amañ e oa asur ne chomfe ket pell-pell, nemet mont a rafe da sellout ouzh beg an tour en ur vered bennak. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 138.)
- Pell-pell 'zo e viren em zi ar skridoù-mañ degouezhet dre laer, koulz eo lavarout, etre va daouarn. — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 9.)
- Se a zo pell-pell ac'hann. — (TBP, p. 42.)
- Pell-pell e chom da hunvreal. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 48.)
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Troidigezhioù
- galleg : très loin (fr)
- galleg : très longtemps (fr)