saludiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn salud hag al lostger -iñ

Verb

saludiñ /saˈlyːdĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : saludet) (displegadur)

1. Distagañ ur gomz, ober ur jestr pa gejer ouzh unan bennak, dre sevended pe dre vignoniezh
   • Deuet on d'ho saludiñ. — (?, p. ?.)
   • Dre douez an dud en o dilhad-sul e oa beleien o vonet, o tonet hag o saludiñ, mall warno. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 11.)
   • "M'hoc'h eus un dra bennak plijus da lavarout din e ray vad din," emezon dezhe goude o saludiñ. — (Pétros Márkaris, lakaet e brezhoneg gant Alan Botrel, Na baeit ket!, An Alarc'h Embannadurioù, 2014, p. 328.)

Troidigezhioù

• galleg : saluer ^(fr)