sonerien
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn soner hag an dibenn-ger -ien
Furm anv-kadarn
sonerien /sɔ̃ˈnɛrjɛn/
- Furm lies an anv-kadarn soner
- — [...] ; pa vo krog mat an tan, e taolfet ar walenn en e greiz, hag a lârfet d'ar sonerien mont d'he c'hlask e-barzh. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 98.)
- Ha mar be sonerien, me danso,
Ha mar na ve ket, me a gano ! — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 2, An Oriant, 1874, p. 448.) - Ar zonerien a oa bet unanet gant Bilzig hag ar bôtred all en osteleri, evit diski ar zon grêt da Janedig. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 158.)
- « [...] : Ur vro iskis eo hounnezh, emezañ, moan-moan eo, gant dour a bep tu dezhi, gant kanolioù kozh, sonerien, gwestell ha te na oa na tomm na klouar ! » — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 187.)
- [...], hag en doa gourc'hemennet da Ber reiñ d'ar sonerien ar pep gwellañ a oa en e gav, ha kement ha ma karent. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 59.)