spiañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn spi hag al lostger -añ

Verb

spiañ /ˈspiːã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Evezhiañ gant aked, dre guzh peurvuiañ
   • Ac'haleno, e-pad ur sizhunvezh leun, e krogas an unnek roue da spiañ Arzhur... hag o spie diouzh e du, a lein mogerioù e gastell, gant kemend-all a evezh hag a zisplijadur. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 57.)
   • Echu gant furchal e pep lec'h, echu gant spiañ. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 253.)

Deveradoù

• spier
• spierezh

Troidigezhioù

• galleg : épier ^(fr) , espionner ^(fr) , guetter ^(fr)