tihuno
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus dihuno gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t)
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | dihuno |
| dre vlotaat | zihuno |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | tihuno |
| amreizh | tihuno |
tihuno /tiˈhỹːno/
- Furm kemmet ar verb dihun pe dihunañ pe dihuniñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :
- — « [...]. Neuze e tihuno, ha gwazh a se deoc'h mar bezit war-nes taol dezhañ. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 99.)
- War-lerc'h ar raganv-gour renet ho, da skouer :
- « [...]. Ha bremañ, va niz, it d'ober eur gourvez ha kouskit mat : ni ho tihuno pa vezo deut ar mare ». — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 46.)