togn

Brezhoneg

Etimologiezh

Touign e krennvrezhoneg, difetisaet eus touigna (« tognañ ») bet amprestet digant al latin tund-ere « skeiñ ». Gwelet tonn^[1].

Anv-gwan

togn /ˈtɔ̃ɲ/

1. Berr, ledan, pa gomzer eus fri an dud, evel pa vije bet skoet warnañ.
   • Pôtr strij, brizardennou e-leiz e dal, war e zioujod, war e fri togn ; eur pennad bleo melen dioutan, ha lemm e lagad gwer-c'hlas digor ha frank. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 15.)
   • D'ar c'houlz-man, Bilzig a oa pôtr a driouec'h vlâ, hanter hir ha moan treut, e fri, tougn gwechall, a oa hiraet, [...]. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 178.)
2. N'eo ket lemm he beg, pa gomzer eus lavnennoù.
3. Berr, pa gomzer eus spered an dud.
   • Met tonton Jakez 'n eus bepred skouarn tanav ha lagad lemm, ha neb aon, e spered n'eo ket re dogn ivez ! — (Erwan ar Moal, Bilez hag e vestr, Feiz ha Breiz, Brest, 1926, p. 3.)

Gerioù heñvelster

• dall (lavnenn)
• bouc'h (spered)

Gerioù enepster

• hir (fri)
• lemm (lavnenn, spered)

Deveradoù

• tognad
• tognañ
• tognellañ
• tognez

Stummoù rannyezhel

• tougn (Leon)

Troioù-lavar

• fri togn
• penn togn

Troidigezhioù

Fri

• alamaneg : plattnasig ^(de)
• galleg : camus ^(fr)
• saozneg : flat ^(en)

Lavnenn

• alamaneg : stumpf ^(de)
• galleg : émoussé ^(fr)
• saozneg : blunt ^(en) , dull ^(en)

Spered

• alamaneg : stumpf ^(de)
• galleg : émoussé ^(fr)
• saozneg : blunt ^(en) , dull ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 268.