Brezhoneg

 
Ur yourc'h (1).

  Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (iorch).
Meneget er C'hatolikon (yourch).
Da geñveriañ gant ar gerioù iwrch en kembraeg, yorgh en kerneveureg, iorcos en galianeg.
Deuet eus ar ger keltiek *iorkos, a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *i(o)rḱ-, a gaver er gerioù íorkes, íurkes (ls.) « yourc'h » en henc'hresianeg, irah, ireh « bouc'h » en henalamaneg-uhel ha hircus « bouc'h » e latin.[1]

  Anv-kadarn

yourc'h /ˈjurx/ gourel (liester yourc'hed)

  1. (Loenoniezh) Bronneg daskirier gouez (Capreolus capreolus)
  2. (dre skeudenn-lavar) Plac'h dezhi doareoù ur paotr
  3. Gast
    • Ur ral e veze e welout divezv hag hogos bemnoz kerkent ha tapet gantañ e goan e lamme war varc'h ha houp, houp, badahoup !... da dourc'hata gant ar yourc'hed. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 23.)

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Bronneg daskirier
Plac'h dezhi doareoù ur paotr

  Gwelet ivez

  • Ar pennad « yourc'h » e-barzh Wikipedia  

  Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Guus Kroonen, Etymological Dictionary of Proto-Germanic, Leyden, Brill, 2013, p. 270.