a-zindan

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

Savet diwar an div araogenn a ha dindan.

Araogenn

Gour	Furm
U1	azindanon
U2	azindanout
U3g	azindanañ
U3b	azindani
L1	azindanomp
L2	azindanoc'h
L3	azindano
D	azindanor

a-zindan /azĩnˈdɑ̃ːn/

Eus dindan.
- A-zindan ho talgen e tiruilh ho plev gell.^[1]
- Neuze eur vouez a zavas evel a-zindan an daou vean : ... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 8.)
- Hag ar re-man d'an traon hag a-zindan ar gwele, ha kuit ac'hano. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 80.)
- Bemdeiz, kerkent ha goulou deiz e kroge o martoloded da boanial o skarzhañ leurioù ha straedoù kêr, o lemel ar c'horfoù marv a-zindan atredoù an ilizoù, ar skolioù hag an tiez. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 95.)
- Mari a ziskoachas trumm he fenn a-zindan al liñserioù. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 51.)
Dindan.
- Ar Vretoned a zo tud kaled ha krenv ;
  N'euz pobl ken kaloneg a-zindan an nenv. — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15^vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.)
- O ! mac'h oufec'h pegement a vad a ra da galon ur soudard kristen, derc'hent an emgann, en dervezh a-raok mont d'ar bed all marteze, kaout a-zindan e zorn ur beleg evit reiñ dezhañ, en anv Doue, ar pardon eus e bec'hedoù ! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 216.)