ac'hano

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Adverb

ac'hano /aˈɣãːno/

1. (en egor) Ac'hane, eus eno.
   • Ar brud eus a gement-mañ a zo c'hoazh hirio dre gêr Landreger hag ar re gozh ac'hano a gonto deoc'h, mar kirit, an traoù-mañ gweIloc'h egedon-me. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 31.)
   • An ostaleri a oa treuz daou bark ac'hano. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 541.)
   • ... un teir pe beder lev ac'hano. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 41.)
2. pell, nepell ac'hano
   • Nann ! nann ! Pell ac'hano ! — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 130.)
   • Lom ha Job pe Job ha Lom, evel ma karit, ne oant ket daou azen, pell ac'hano, mes daou istrogell eus ar re vrasañ, ... . — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 13.)
3. Mont, dont, ac'hano.
   • Fenoz e tle mont kuit ac'hano. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 19.)
   • Honnezh, plac'h kaezh, n'aio ket ac'hano : honnezh a zo gwriziennet en hec'h ostaleri. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 211.)
4. kuit ac'hano
   • [...], ha kuit ganti ac'hano, evel un diaoul gant e dra. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 111.)
   • Sede neuze ar verionenn ha mont kuit ac'hano dre an hent ma oa deuet. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 142.)
5. Kemer, tennañ udb ac'hano.
   • Hag eñ hag astenn e vrec’h ha tennañ ac’hano un arc’hig dister a-walc’h da welet. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 60.)
6. Diwar se.
7. Evit ac'hano : a-hend-all.

Gerioù heñvelster

• ac'haleno

Troidigezhioù

• galleg : de là ^(fr)
• saozneg : from there ^(en)