eno
Brezhoneg
Adverb
eno /ˈẽːno/
- El lec'h a zo bet kaoz anezhañ ha ne weler ket.
- Guerz trist, son dudius a ziwan eno,
O ! pegen kaër ec'h out, ma Bro ! — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.) - Eno e oa eur plah vihan war ar vronn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 221.)
- Eno e oa tïer hag a oa diskaret. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 115.)
- Me n'on ket bet eno gwech ebet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 199.)
- Eno a zo (ez eus) tromorennou ; an hini a yelo e-barz na zeuio ket er-mêz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 546.)
- Ti-forn ha govel a oa eno gwechall. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 242.)
- Nann, eno n'oa nemet ur paour kaezh manac'h, hervez ar gwel, e-kreiz e vrud. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 37.)
- Eno e chomjont ur pennad da selaou ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 222.)
- Neuze e tistrojont d'ar Spagn, en ur c'harroñs kaer a em gavas eno hag ac'h ae dre an aer, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 36.)
- Ar re all, pa glevjont, a redas ivez d'ar gambr, ha ma voe eno neuze trouz ha garm spontus. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 14.)
- — Eno emañ ma zi. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 156.)
- Guerz trist, son dudius a ziwan eno,
- Dre ma n'eo ket ur ger-diskouezañ, en ur ster strizh, eo an adveb-lec'hiañ eno (kontrol da amañ, aze, ahont) , ne dlejed ket kavout an droienn setu eno.
Troioù-lavar
Troidigezhioù
Roll an daveoù :