alaouret
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar alaour-, pennrann ar verb alaouriñ, hag an dibenn-ger -et.
Anv-gwan
| Derez | Furm |
| Derez-plaen | alaouret |
| Derez-uheloc'h | alaouretoc'h |
| Derez-uhelañ | alaouretañ |
| Derez-estlammiñ | alaouretat |
alaouret /aˈlɔwret/
- Goloet gant ur gwiskad aour tanav
- <skouer.>
- (Dre astenn-ster) Melen evel an aour
- C'hwezh-vat gant an ed e bleuñv
Hag al lann alaouret
War ar maezioù gant ar glizh-noz a red Kanaouenn, Kousk Breizh-Izel, Bleiz Lannvau
- C'hwezh-vat gant an ed e bleuñv
- (barzhoniel) Sklêrijennet gant an heol
- Poultrenn ha pell alaouret a nije dreist an evlec'h. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 32.)
- Hag ar parkadoù gwinizh alaouret a-grap an tosennoù a-us d'ar stêr. — (Anjela Duval, Me, Anjela, Mouladurioù Hor Yezh, 2011, p. 104.)
- Distrei a ra, teñval a-walc’h e benn, daoust d’ar maeziou beza alaouret kaer, gant an heol o kuzat dreist barr ar meneziou. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 100.)