c'hallin

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gallin gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gallin
dre vlotaat	c'hallin
amreizh	c'hallin

c'hallin /ˈɣalːĩn/

1. Furm kemmet ar verb gallout e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma, da skouer :

a) Muiañ (ar muiañ) ma c'hallin a rin. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 151.)

b) Kentañ ma c'hallin ez in da Lannuon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 243.)

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :

— [...] ! Bremañ n'o gwelin ken, ha ne c'hallin o harzañ da dont ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 76.)

Stummoù all

• c'hellin