da belec'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus da ha pelec'h.

Troienn

da belec'h /dabeˈlɛːx/

1. • — Ha c'houi, da beleac'h ez eot ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 8.)
   • — « Da belec'h ez ez-te, diot ma'z out ? N'eus ezhomm ebet ac'hanout amañ ! » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 160.)
   • Da belec'h eot da dremen an hañv? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 212.)
   • Da belec'h ma Doue eo aet hennez da redeg adarre ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 34.)
   • Lom a oa eet du-hont da belec'h din-me (d'an n'onn-pelec'h) da glask danvez kevell. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 157.)
   • « Da belec’h eo aet ar gêrig vrao ? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 157.)
   • « Da belec’h emaoc’h o vont ? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 157.)

Gerioù heñvelster

• da ven