daskrenañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger das- hag ar verb krenañ pe diwar an anv-kadarn daskren hag al lostger -añ

Verb

daskrenañ /dasˈkrẽːnã/ verb gwan (anv-gwan-verb : daskrenet) (displegadur)

1. Hejañ e gorf diwar riv, terzhienn, hag all ; bezañ daskrennoù en e gorf ; simudañ
   • Ar stered a zaskrene en noz skedus. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 25.)
2. Kaout ur vouezh diasur, kaout mouezh ur wrac'h diwar gozhni, aon, esmae
   • Evitañ da vezañ muioc'h kustum egedomp diouzh ar seurt traoù, e tlee an apotiker bezañ gwall zoaniet rak daskrenañ a rae e vouezh p'adkrogas da gaozeal : [...] ? — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 29.)
   • E Veurded an Niverenn Seizh a gemenn hag a zispleg d'e genvreudeur, en ur zaskrenañ, kinnigoù an Ijinourion Enforniañ hag an Ijinourion Lemel-Eneoù. — (Langleiz, Enez ar Rod, Mouladurioù Hor Yezh, 2000, p. 279.)

Deveradoù

• daskrenus

Troidigezhioù

• galleg : chevroter ^(fr)
• galleg : frémir ^(fr) , frissonner ^(fr)