dilavar

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn lavar.

Da geñveriañ gant an anv-gwan kembraek dilafar.

Adverb

dilavar /diˈlɑːvar/

1. Hep komz.
   • [...], e tistroaz truezuz varzu ar penn huela da zellet ur veach c'hoaz da viana ouc'h Anna Roue, astennet var barlenn Jannet ar Go, hag e chomaz eur pennad mantret ha dilavar. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 77.)
   • Gwelloc'h e kav chom sioul ha dilavar. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 18.)
   • Hogen, dilavar e chome an dud en o sav en-dro d'an tantad. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 91.)
   • E wreg 'vat, ur jolfa anezhi ha gwisket Doue' oar, ne vane ket dilavar ; [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 35.)
   • God koz, e voereb, pa welas anean o tont en ti en eur dic'helkal, skrignet e fas hag an dour o pizenni war e dal, a chomas eur pennad dilavar da zellet outan: [...]? — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 184.)

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	dilavar
Derez-uheloc'h	dilavaroc'h
Derez-uhelañ	dilavarañ
Derez-estlammiñ	dilavarat

dilavar

1. A chom hep komz, hep lavaret tra
   • <skouer.>

Troidigezhioù

• galleg : muet ^(fr) (qui se tait), silencieux ^(fr)
• kembraeg : dilafar ^(cy)

• saozneg : unspoken ^(en)