diskiant
Brezhoneg
- Diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn skiant.
Anv-gwan
Derez | Furm |
Derez-plaen | diskiant |
Derez-uheloc'h | diskiantoc'h |
Derez-uhelañ | diskiantañ |
Derez-estlammiñ | diskiantat |
diskiant /diˈskiːãnt/
- Aet e skiant-vat digantañ, kollet e skiant-vat gantañ ; droch, sot (diwar-benn an dud).
- « Lezomp hemañ, ar penn-beuz diskiant-mañ, en e di ; [...]. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 181.)
- Soñjal a raent, paotred kêr evelto, dont buan a-benn eus a goueriaded diskiant Plabenneg. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 194.)
- Ha n'eo ket bezañ sot ha diskiant hon degas amañ d'an nec'h da glask tud? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 95.)
- Patern. — Ha c'houi a gemer ar Vretoned evit tud diskiant ? — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 32.)
- — Ac'hanta ! Diskiant oun-me, Jaketa ? — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 87.)
- — « [...]. Ha ne vez ket kenteliet mat alies ar re fur gant ar re ziskiant ? [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 8.)
- Melegan, mentet kaer, daoulagad dilufr dezhañ, ur varodenn rouez war gorre e vuzell, ha, war e elgez, ur vlevenn pe ziv, Yun a oa diskiant ha lent. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
- Diboell (diwar-benn obererezhioù an dud).
- [...] ha mont da heul an hini a deuio da gontañ dezhañ sorc'hennoù burzhudus, dispar ha diskiant, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 130.)
- Satordallik ! Ha ma c'houlennfec'h ouzhin ober traoù diskiant ? — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 43.)
Deveradoù
Troidigezhioù
- galleg : absurde (fr) , dément (fr) , fou (fr) , inconscient (fr) , insensé (fr) , irresponsable (fr)
Anv-kadarn
diskiant /diˈskiːãnt/ (liester : diskianted)
- Den diskiant.