en em glemm

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rannig-emober en em hag ar verb klemm

Verb

en em glemm /Distagadur ?/ verb emober (anv-gwan-verb : en em glemmet) (displegadur)

1. Klemm (implijet aliesoc'h)
   • An tadoù ha mammoù en em glemm alies ez eo o bugale disent [...]. — (Glaoda Marigo, Buez ar Sænt gant reflexionou spirituel, Kemper, 1837, p. 818.)
   • — Bez kalon bepred, manac'hig kaezh, ha na gomz ha na em glemm, n'eus forzh petra a c'hoarvezo, rak anez ez omp kollet hon-daou. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 203.)
   • Mes hen a c'houzanve peb tra heb en em glemm, hag a iea atao araok heb fallgalouni. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 588.)
   • Daoust ha n'en em glemmomp ket, war digare m'en em gavomp sammetoc'h evit hon nesan ? — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 330.)

Troidigezhioù

• galleg : se plaindre ^(fr)