erruin

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar erru-, pennrann ar verb erruout, hag an dibenn-ger -in

Furm verb

erruin /ɛˈryːĩn/

1. Furm ar verb erruout e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
   • — [...]. Ne ouzon ket pelec'h emañ rouantelezh he zad, nag en pe tu e tlean mont, met mont a rin bepred, hag e valein kement ha kement ken a erruin, abred pe diwezhat. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 189.)

Stummoù rannyezhel

• arruin

Troidigezhioù

• galleg : (j')arriverai ^(fr)