dlean

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dle-, pennrann ar verb dleout, hag an dibenn-ger -an

Furm verb

dlean /ˈdleːãn/ /ˈgleːãn/

1. Furm ar verb dleout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ

• Hep kemmadur :

— [...]. Lâret din, me ho ped, pehini a dlean da viret, an hini nevez, pe an hini kozh ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 241.)

Un tad em eus, ur vamm ivez, o c'haret a dlean, ho c'haret a raan ho daou. — (Sarmoniou an Aotrou Quere, dastumet ha renket gant an Ao. Jezegou, Kastellin, 1906, p. 12.)

Kerlaban. — Asa ! lavaret am eus d'eoc'h ne dlean ket eur spilhenn da zen ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 35.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h na da skouer) :

Pegement a zlean deoh ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 129.)

Ne roïn ket dit muioh evid na zlean. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 129.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

— [...]. Ne ouzon ket pelec'h emañ rouantelezh he zad, nag en pe tu e tlean mont, met mont a rin bepred, hag e valein kement ha kement ken a erruin, abred pe diwezhat. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 189.)

Troidigezhioù

• galleg : (je) dois ^(fr)