roin
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
roin /ˈroː.ĩn/
- Furm ar verb reiñ e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ;
- — Daou garr am beuz, a drugare Doue, ha ne ket ar falla a roign d'eoc'h, rak muioc'h a dud hoc'h euz da veva eged oun-me. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 230.)
- Ma 'm zennit ac'han, e roin va ger deoc'h, a galon vat. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 55.)
- — « [...]... Gortozit 'ta... ma roin deoc'h an alc'houez. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 34.)
- Ne roïn ket dit muioh evid na zlean. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 129.)