evel-hen

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an araogenn evel hag hen.

Adverb

evel-hen /(e)vɛ'lɛn:/; bet skrivet evel-henn ivez.

1. En doare-mañ, er giz-mañ
   • Pa son an horolaich, ar verc'hes saludit,

   Hac evellen doc'h eal en em recommandit :

   AEl Doue, ho pêt sourci ac'hanon-me brema

   Hac en heur ar maro pa zin eus ar bed-ma. — (Charlez ar Brizh, Heuryou brezounec ha latin, 1827, p. 182.)

   • Un dervezh e voe klevet o komz outañ e-unan evel-hen : « [...] » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 109.)
   • — [...]. Ret eo karout ar c'habiten amañ hag e soudarded kement ha m'her gran, evit distreiñ evel-hen diwar va labour. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 162.)
   • Gand eun amzer evel-henn n'eus ken 'med feson an dour warni. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 222.)
   • ‘M-eus aon e talho da vera evel-henn e-pad an deiz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 41.)
   • ... gand eun amzer evel-henn n'eus ken met feson an dour warni. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 160.)
   • Evel-hen emañ kont. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 175.)

Stummoù all

• evel-henn

Gerioù heñvelster

• evel-mañ

Gerioù enepster

• evel-se

Troioù-lavar

• hag evel-henn hag evel-hont

Troidigezhioù

• galleg : ainsi ^(fr) , comme ceci ^(fr)