gallfet
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | gallfet |
| dre vlotaat | c'hallfet |
| amreizh | c'hallfet |
gallfet /ˈɡal.fet/
- Furm ar verb gallout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- − [...], hag e c'hallfet komer da bried an hini ac'hanomp hon-zeir a garfet ar muiañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 18.)
- − [...]. Pa ho po dastumet er skudell an holl wad a deuo eus ma fenn, hag ivez eus ma c'horf, e taolfet ma fenn er mor, ar pellañ ma c'hallfet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 77.)
- [...], hag e c'hallfet ober dezhe 'vel ma karfet". — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 46.)
- − Ma ! en-berr, pa vo serret an noz, e c'hallfet dont ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)
- − [...] ; eno hepken e c'hallfet bevan evurus. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 106.)