gwelin
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
gwelin /ˈgɥeːlĩn/ /ˈgwɛːlĩn/
- Furm ar verb gwelet/gwelout e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- Allaz! n'ho guelign birviken er bed-man! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 99.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :
- — Da nav heur? Mad, me her lavaro da gement hini a velign, ha ni a en em gavo ganehoc'h eno neuze, hag a velo penaoz ez ai an traou. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 317.)
- Kerlaban. — Boulc'hurun, ar c'henta a welin o c'hoarzin a dapo eun taol dourn diwar e fri ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 7.)
- O ! Ne welin ket an noz. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 51.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :
- War gement-se eta n'am eus nemet mad da lavaret oute hag e welin gant plijadur unan anezhe o tont da vezañ da bried. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 14.)
- Mat, en em dennit neuze, alese, ma welin un dra bennak, rak me a wel un hanter gwelloc'h egedoc'h. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 63.)