gwelje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

gwelje /ˈɡɥelʒe/ /ˈɡwɛlʒe/

1. Furm ar verb gwelet/gwelout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h na da skouer) :

[...], ma c'hoantaas he fellaat eus an ti, 'vit na welje ket an dud yaouank, pa deujent, nemet he merc'h Loeiza. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 169.)

Ranket he devoa lakaat ludu war he zan ha hastañ buan serriñ an nor evit na welje ket he strafuilh. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 53.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) verrait ^(fr)