gwentañ
Brezhoneg
Verb
Kemmadur | Furm |
hep | gwentañ |
dre vlotaat | wentañ |
dre c'hwezhañ | digemm |
dre galetaat | kwentañ |
amreizh | wentañ |
gwentañ /ˈɡwɛn.tã/ verb kreñv eeun (displegadur)
- Lemel ar pell, ar plouz hag ar boultrennn diouzh ar greun dre vannañ anezho en avel : kouezhañ a ra ar greun en-dro tra ma 'z a ar peurrest gant an avel.
- Gwechall e veze gwentet an ed gant an avel. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 206.)
- (Dre astenn-ster) Strewiñ, teuler en avel.
- Tapet e voe koulskoude, ha kaset d'ar prizon, da Bontrev, hag e voe barnet da vezañ krouget ha devet, ha gwentet e ludu gant an avel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 216.)
- (skeudennek) Treiñ en e spered.
- Traoù diaes da wentañ, eme Saig. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 137.)
- Aveliñ.
gwentañ verb gwan
- Mont buan, evel an avel.
- Ar vag-se, honnezh a wente. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 206.)
Deveradoù
Troioù-lavar
- Pa vez avel eo gwentañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 302.)
Troidigezhioù
Naetaat ar greun (1)
Strewiñ, teuler en avel (2)
Treiñ en e spered (3)
- galleg : passer au crible (fr)
Aveliñ (4)
Mont buan