harzhal
Brezhoneg
- Eus ar verb krennvrezhonek harzaff[1] (aet d'an adstumm harzhañ) gant ur c'hwezhadur rakgerel faos ; evit arton en henvrezhoneg.
- Da geñveriañ gant ar verboù arthio, cyfarth e kembraeg ha hartha e kerneveureg, dezho ar memes ster.
- Ar ster koshoc'h o vezañ moarvat « soroc'hal e-giz un arzh », un deverad savet diwar arth « ourz, arzh » en henvrezhoneg.
- Gwelet arzh.
Verb
harzhal /ˈhar.zal/ verb gwan (displegadur)
- Reiñ e vouezh da glevet pa gomzer eus ar c'hi.
- Harzhal a oar al louarn ken heñvel ouzh ar c'hi ma kred ar c'hi e-unan e vez ur c'hi all oc'h harzhal. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 111.)
- Petra a ya gant an hent Hep daoulagad na dent Hag a lavar stagañ ar c'hôg hag ar yar Ha lezel ar c'hi da harzhal ? — Ar vuzhugenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 334.)
Adstummoù
Deveradoù
- Lezel ar chas tagnous da harzal
Hag an dud sot da gaozeal — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 64.) - Ar chas na harzhont ket a grog — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 153.)
Troidigezhioù
Roll an daveoù :